Square is een belangrijk rekenmodel van AT Osborne, dat bij veel ziekenhuizen wordt toegepast. Via productiedata, organisatiegegevens én -ambities, kunnen we met Square de (optimale) grootte van een afdeling of een heel ziekenhuis berekenen.

Behoefte aan scenario’s

Bij onze opdrachtgevers merken wij een groeiende behoefte aan detaillering en inschatting van toekomstige scenario’s (data driven besluitvorming). Om tegemoet te komen aan die behoefte, heeft AT Osborne besloten haar bestaande rekenmodel Square te verfijnen, moderniseren en uit te breiden. Samen met collega’s Bram Vermeulen, Renee Dooyeweerd en Jacqueline Braaksma ging Tomar Kusters hier in 2018 mee aan de slag.

Blokschema Square

Hoewel het aan de ene kant mogelijk moet blijven Square toe te passen voor een globale berekening en snel inzicht geven op basis van grove getallen, is er aan de andere kant behoefte aan meer detailniveau en maatwerk. Iedere afdeling van een ziekenhuis richt het proces net even anders in; het rekenmodel moet ruimte bieden voor al deze verschillende werkmodellen.
Dit uit zich met namen in de berekening van de polikliniek: voorheen volstond een berekening op basis van het aantal consulten per specialisme per jaar. Tegenwoordig worden specifieke werkmodellen en ruimtegebruik uitgewerkt voor artsen, arts-assistenten en overige functies (bijvoorbeeld verpleegkundigen). Denk aan het aantal kamers dat deze zorgverleners tijdens hun spreekuur tegelijk gebruiken en de bijgaande bezettingsgraad. Daarnaast zijn specifieke ruimtebehoeften veel eenvoudiger toe te voegen. Bijvoorbeeld een co-kamer, een afspraken kamer of een lichtcabine, en het aantal vierkante meter per kamer.

Dankzij de toevoeging van een aantal handige functies in het rekenmodel, zijn eenvoudig meerdere scenario’s te maken, zodat de effecten van verschillende manieren van organisatie en huisvesting in de output kunnen worden vergeleken. Ten slotte is het model verder uitgebreid, door de mogelijkheid clusters van specialismen aan te kunnen wijzen. Bijvoorbeeld relevant voor specialismen die verpleegfuncties en kamers willen delen of in een harmonicamodel werken.

Externe factoren

Naast aanscherping van deze ‘interne’ ziekenhuis parameters, is het model uitgebreid door toevoeging van ‘externe’ factoren. Gaat de zorg voor een specifieke functie groeien of krimpen (demografische ontwikkelingen, verschuiving zorgaanbod)? Gaan de verpleegkundigen consulten van de artsen overnemen? Met drie verschillende groeifactoren kan de invloed hiervan gemakkelijk bekeken worden voor de verschillende scenario’s. Input hiervoor zou kunnen komen uit het nieuwe ‘Care activities and production prognosis’ model van AT Osborne.
Op dit moment wordt de laatste hand gelegd aan het creëren van verschillende Moeder/Kind concepten en worden de vierkante meters gevalideerd.