Aan de slag in Mozambique

Als Senior Management Consultant van AT Osborne sta ik uiteraard niet iedere dag stil bij de missie van het bedrijf waar ik werk; Urban Matters, People Matter. Totdat ik 24 april 2019, na een lange rit met onze landcruiser, rond een uur of twee in de middag aankwam bij het vluchtelingenkamp Bandua Regulo in Sofala provincie, Mozambique. Een kamp vol met mensen die gevlucht waren voor het hoge water van de rivieren Revue en Búzi. In het kamp trof ik ongeveer 1700 personen (+/-350 gezinnen) aan in tenten, zonder toegang tot water, voedsel, medische zorg. Deze mensen zijn huis en haard kwijt, letterlijk weggespoeld door extreem hoge waterstanden. Sommigen hebben vijf dagen op een dak van een gebouw geleefd voordat ze door een boot of helikopter gered werden. Voor het eerst zag ik letterlijk wat bedoeld wordt met klimaatvluchtelingen.

Het verschil maken
De combinatie van grote noodzaak aan eerste levensbehoeften en de toch hoopvolle gezichten van de vele kinderen deden wat met mij. Het was het moment dat ik mij realiseerde dat wij als AT Osborne op sommige momenten toch echt het verschil kunnen maken.

Orkaan IDAI
Even wat voorgeschiedenis: door orkaan IDAI ontstonden half maart 2019 hevige windstoten (220 km/uur) en ernstige overstromingen in het midden van Mozambique. Met als gevolg een enorme verwoesting in het land, talloze doden en heel veel mensen die huis en haard verloren hebben. Omdat ik eerder gewerkt heb in noodsituaties in Mozambique, vertelde ik mijn collega’s begin april dat ik als waterspecialist voor UNICEF aan de slag wilde gaan. AT Osborne ondersteunt mij volledig vanuit onze gezamenlijke missie. Met mijn collega’s wist ik invulling te geven aan een perfecte overdracht van al mijn klussen. Dat alles onder het motto: People Matter!

UNICEF
Hier in Mozambique organiseer ik namens UNICEF de watervoorziening, sanitatie en hygiëne in het meest getroffen district Búzi. Dit district is ongeveer zo groot als de provincies Brabant en Limburg samen. Het gebied kent een groot aantal kampen met vluchtelingen. Omdat de meeste van deze klimaatvluchtelingen niet meer terug kunnen naar plek waar ze vandaan kwamen, wordt er op dit moment een aantal nieuwe gebieden ingericht, waar mensen een stukje grond krijgen om weer een leven op te bouwen. Deze nieuwe gebieden bestaan nu nog gewoon uit “mato” zoals dat hier heet; stukken wildernis waar wat stokken zijn neergezet als afbakening van de plots. Geen infrastructuur, geen voorzieningen, helemaal niets dan rietland met bomen. Mijn taak is om zo snel mogelijk te zorgen dat deze nieuwe ‘wijken’ aantakken op een bestaand watersysteem (soms) of (veel vaker) dat een nieuw watersysteem wordt gemaakt. Zo’n nieuw watersysteem bestaat vaak uit grondwaterbronnen met een pomp, een watertank op hoogte en een aantal publieke kranen. Als hydroloog en ingenieur heb ik gelukkig voldoende verstand van de uitdagingen die zo’n systeem vraagt; bijvoorbeeld in de omgang met het zoute grondwater.

Als UNICEF bouwen we niet zelf aan de watervoorziening, pompen of latrines. Wij organiseren en financieren partners die het werk doen. Soms is dat de Mozambikaanse overheid of ondernemers, vaak ook hulporganisaties als Oxfam Novib of het Rode Kruis. Uiteindelijk ben ik dus ook hier weer in een soort van “programma-management-rol” terecht gekomen. Een rol die mij als Osborner op het lijf geschreven is: mensen, geld en plannen samenbrengen om echte problemen op te lossen. Realisatiekracht organiseren om de goede dingen te doen. En nog nooit heb ik zo sterk het gevoel gehad dat het in deze rol om mensen gaat. People Matter.